آتش بس

سر ساعت ۴؟

یعنی آخرین ترورها رو کردند و تا تونستند تهران و ایران رو تا ۴ صبح به آتیش کشیدند بعد تمام؟ باور کنیم؟ 

من آدم مبارزه و مقاومت نبودم، من آدم ضعیفی‌ام، جایی رو برای پناه گرفتن ندارم. اگر بیرون این شهر با خانوادم نشسته بودم در امنیت می‌گفتم چرا آتش بس؟ چرا این حقارت؟

ولی الان بازم دارم گریه می‌کنم. یادمه یه فیلمی بود که اسرای ایرانی تو عراق وقتی خبر آتش بس جنگ به گوششون رسید کلی گریه کردند. فکر می‌کردم اینا شعاره برای چی باید غصه بخورند؟

اما الان خودم داغونم... نه می‌تونم جنگ رو تاب بیارم و نه رنج این حقارت آرومم می‌گذاره.