تو بخش روان، ساعت ملاقات که تموم میشد، انگار که بعضی پرسنل منتظر میشدند ملاقاتیها برند، لبخندی و روی گشادهای اگر داشتند کم کم محو میشد و هیولای درونشون پا میگذاشت تو بخش. اولین بار که کمک بهیار سیبیل چخماقی اومد و داد زد سرم که وقت ملاقات فقط ده دیقه و وسط بخش یه جوری وایساده بود که مریضا حساب ببرند و انگار که یه ساطور نامرئی دستش بود. صدام رو بلندتر از اون کردم و جوابش رو دادم تا دفعه بعد برام شاخ و شونه نکشه.
حالا امروز پرستار خصوصیها که نزدیک ۸۰ میلیون این مدت گرفتند اون روی خودشون رو نشون دادند! فکر کن با وام و ... کلی پول بدی بعد بفهمی تمام این مدت از فحش و بیاحترامی و حتی خشونت فیزیکی در حق بیمارت کوتاهی نمیکردند.
خلاصه اون خرج زندگی ما کوفتتون بشه الهی!
برای پرستارها و بیمار باید دوربین مداربسته و ضبط کننده تمام وقت صوت گذاشت.
واقعا چرا سیستم مراقبت در منزل تو ایران انقدر مزخرف و خر تو خره؟ تا حالا چند نفر رو شنیدین از پرستار خصوصی بیمارشون راضی باشند؟